Ik rouw
Pagina over persoonlijke rouw
gedichten - bloemen - bijeenkomsten
Alle gedichten zijn door mijzelf geschreven. Mocht dit anders zijn of er wordt iets georganiseerd, dan zal ik altijd de bron vermelden.
- Los laten -
Als je elkaar in liefde loslaat
is het de herinnering
die voor altijd in je hart staat
zoals de plek op de takken
van afgevallen blaadjes
en de paardebloem kop
met zijn weggewaaide zaadjes
Rouwstuk voor mijn moeder 24 oktober 2022
Een rouwstuk voor mijn eigen moeder, gemaakt met liefde, zoals ik alle stukken maak ❤️ hoe, wat, waarom welke bloem...
Hoe meer informatie ik weet van diegene, hoe persoonlijker het wordt.
Dit stuk kwam niet op de kist, maar heb ik later gemaakt omdat het bij het graf zo leeg is, nu de steen er nog niet is. Met een kaarsje in een glaasje, zodat het niet zo snel uit waait.
Als ik rouwbloemen plaats op internet krijgt het uit respect eigenlijk altijd een gedicht mee. Bij dit bloemwerk schreef ik het volgende gedicht:
Als nooit meer
altijd wordt
En je beseft voor de zoveelste keer
de tijd gaat wel voort
Je hand al even
niet meer in die van mijn
Je geen kus meer geven
of even samen zijn
Als het gemis
van jouw liefde
er altijd is
Mijn moeder vond het mooi, hoe ik de bloemen vertaalde in het bloemwerk. Ze vond ook de gedichten mooi die ik schreef bij de rouwbloemen die ik deel op internet. Ze bewaarde ze allemaal en zei ook meerdere keren, je zou je moeten bundelen.
Met kerstmis
laat ik wat kaarsjes branden
voor diegene die ik zo mis
Mijn tranen mogen zachtjes landen
en in mooie herinneringen veranderen
Zondag 16 april 2023
Zondagmiddag ben ik met mijn vader naar de gedachtenis middag van werkgroep ' Meeleven na een Verlies' geweest op de begraafplaats. Ik was nog nooit naar zoiets geweest maar toch was het al de tiende keer dat het werd georganiseerd.
Ik had thuis een symbolisch bloemenhart gemaakt en meegenomen om na afloop op mijn moeders graf te leggen. Daar aangekomen bleek dat de middag “In mijn hart draag ik je bij me” was genoemd.
Eerst was er een lezing met gedichten en muziek. De zaal zat vol mensen die een dierbare hadden verloren en tussen al die mensen werd ik overmand door emoties. Tranen bleven rollen, terwijl ik luisterde naar de woorden, liet ik ze gaan.
Er werden 2 gedichten voorgelezen. Het tweede gedicht kwam direct bij me binnen, het was het gedicht wat mijn moeder had gekozen vlak voor haar overlijden: “Mijn liefde blijft aanwezig” dit vond ik wel heel bijzonder, uit ontelbare gedichten heeft iemand precies dit gedicht gekozen.
Er was muziek, ma haar naam werd genoemd en daarbij kregen we een kaars voor op het graf. Ik heb een boodschap geschreven op een papiertje en in de vuurkorf gedaan, de boodschap werd met de rook mee omhoog genomen.
Ik vond het bijzonder, hoe alles samenviel..
“Voor altijd in ons hart”
Dank aan de werkgroep voor het organiseren. Voor een ieder, de moeite waard om te gaan.
Bloesem
Ik kijk hoe ze de tak verlaten
en zo, de boom rustig achter zich laten
Bloesem dwarrelt zachtjes naar benee
dat loslaten,
zelf ik kan er nog niet veel mee
Herinneringen komen steeds voorbij
dan voel ik verdriet, dan ben ik weer blij
Gevoelens mogen een eigen plekje krijgen
Maar daar, in mijn hart, zal je blijven
en dat plekje zal je altijd behouden
Is dat dan loslaten of vasthouden?
Want zo ben je toch lekker dichtbij mij
28-04-2023
Toen hield ik haar hand vast en zei ze "Ik hou zoveel van jou"
Een jaar zonder haar...ik had een dagje offline nodig. Zulke dagen zijn net iets lastiger dan andere. Ik maakte een stuk om samen met ons gezin en mijn vader bij het graf te brengen.
Ter herinnering, zoveel mensen wie ze kon en liefhad,
Corrie 09-09-2022 - 09-09-2023
9 oktober 2023 Herdenkingsavond
Ik was alleen gegaan. Maar als je in een zo’n grote zaal vol mensen zit, dan weet je ook, dit zijn allemaal lotgenoten
Gister was het weer de negende van de maand. Als je iemand verliest blijven bepaalde dagen toch anders. Juist op deze dag mocht ik bij een herdenkingsavond zijn waar Peter van Uhm, zijn persoonlijke verhaal vertelde. Misschien omdat onze zoon ook militair is, maakte het extra veel indruk. Op 17 april 2008 werd Peter van Uhm geïnstalleerd als Commandant der Strijdkrachten, de allerhoogste baas in het hele leger om het makkelijk te vertellen. De volgende dag, zijn eerste werkdag, sneuvelt zijn zoon Dennis bij een aanslag in Afghanistan.
Hoe hij de kracht vond weer ‘op te staan’, daarover ging zijn aangrijpende verhaal.
Naast mooie muziek van Dennis de Bruijn werden de namen genoemd.
En ik had het niet verwacht maar om dan tussen alle namen de naam van mijn moeder te horen.. ik voélde ineens de betekenis van deze woorden;
Zo lang je naam genoemd wordt,
blijft de herinnering leven
Corrie Haaring-Koers
Met dank aan Horizon Uitvaartbegeleiding voor de mooie avond.
Foto en rouwbloemen biologisch afbreekbaar strooibloemen hart door Bloemstylist Bianca Vreugdenhil
